Living the farmers live on a farm

Voor de foto's kijk weer op: http://picasaweb.google.com/117228420802078586313?authkey=Gv1sRgCMvciYrW6rqx0AE

Wwoofen
Wwoof staat voor Willing Work On an Organic Farm. Het idee hier achter is dat je een paar uurtjes per dag werkt en dat je er verblijf en eten voor terug krijgt. Veel mensen doen dit minstens 3 maanden lang, zodat ze een extra visum van een jaar kunnen krijgen. Ik heb het een weekje gedaan, voor de ervaring. Ik heb altijd willen weten hoe het is om op een boerderij te wonen/werken. De boerderij die ik had gekozen was van een nederlands gezin uit Delft, die naar Cockatoo zijn geimmigreerd, mij leek het makkelijk en interessant om te zien hoe die mensen geimmigreerd zijn en hoe ze nu leven. Met de trein en de bus ben ik vanaf Melbourne naar Cockatoo vertrokken, daar werd ik van de bus opgehaald. Tijdens mijn verblijf was er ook nog een amerikaanse en een engelse wwoofer. Wij hadden ons eigen guesthouse wat erg luxe was, met een eigen kamer, sinds 2 maanden. Het gezin met drie jonge kinderen met nederlandse namen had veel grond, iets van 10 hectare (waarvan het grootste deel bos). Ze hadden de volgende dieren: 3 paarden (waarvan 2 mooie witte), een pony, een groot varken, kippen, twee leuke herdershonden, een huisdier Python en een hagedis met een grote kraag.
De eerste avond werd de slang te eten gegeven, dit was erg cool om te zien, eerst valt de slang binnen een seconde aan en wurgt hij de grote rat en dan begint hij hem langzaam naar binnen te schuiven. Dit alles werdt buiten de kooi gedaan zodat niet je hand aangevallen word, de eerst volgende keer dat je je hand in de kooi steekt.
Op de boerderij hadden ze heel veel machines, wat ik leuk vind om deze te bedienen. Een quad, bushcutter, kettingzaag, tractor enz. Ik heb meegeholpen met planten verplaatsen, hekken plaatsen, bush cutten, gaten graven(met een pikhouweel!), kettingzagen.
De familie had ook nog een vakantiehuisje in Wonthaggi(1,5uur rijden), daar zijn we ook een aantal dagen bezig geweest. Het landschap daar is heel anders en lijkt veel op nederland, met nederlandse koeien in de wei van de buurman. Na het werk hebben we hier in de jacuzzi gezeten met massagejets, wat ik erg kon gebruiken na de spierpijn van het intensieve werk. In de staat Victoria kan het weer in 5 minuten omslaan, zo kwam er bijvoorbeeld op een dag een muur van onweer aanzetten, het leek wel een tornado die je in amerika ziet op tv (zie foto).
Na een dag werken zijn we naar seven acers hill gereden met de terreinwagen, over een erg cool zandweggetje door de bergen. Hier was een heel mooi uitzicht over het gebied bij Cockatoo. Het bestaat vooral uit bos, met stukken er tussen die compleet verbrand waren. De bosbranden zijn een heel serieus gevaar in dit gebied, zo is er rond het huis ook een gang in het bos die ervoor moet zorgen dat het vuur niet overslaat en is er een speciale schuilkelder onder de grond. 3 jaar geleden was er een heel erge bosbrand, de ergste dag wordt Black saturday genoemd. Die dag zijn er meer dan 200 Australiers gedood door het vuur, vooral mensen die vast zaten in hun auto. Dit was op het nieuws overal in de wereld. Het gevaar is dat het altijd kan gebeuren en je niet doorhebt dat je huis bijvoorbeeld al aan het branden is. Er is geen luchtalarm zoals in nederland aanwezig, omdat het gebied zo ontzettend groot is, je moet dus constant radio luisteren en internet blijven bekijken voor een waarschuwing die kan worden afgegeven. Het was erg interressant om te horen dat het leven op een boerderij leuk is maar er dus ook nadelen aan kunnen zitten. Als je in het gebied rond rijd zie je af en toe nog verbrande stukken van het bos.
De laatste dag ben ik met de engelse en amerikaanse wwoofer meegelift naar ST Kilda, dit is het strand bij Melbourne om even uit te gaan rusten van de week hard werken en verder te gaan reizen richting Sydney.

ST Kilda

's-avonds ingecheckd in hostel vlakbij het strand. Volgende ochtend weer gaan zeilen bij de Royal melbourne yacht squadron, dit keer was het een meer serieuze wedstrijd op een 13 meter lang zeilyacht. Deze race gebruikte we een assymetrische spinnaker. De mensen aan boord waren weer erg aardig en er waren zelfs nog twee civiel technici aan boord, erg grappig. De wedstrijd was tussen vijf yachtclubs, en daardoor was het erg druk bij de startlijn. Net voor de start was er een aanvaring tussen twee boten waarvan een mast brak met een harde knal. Ik kon deze wedstrijd ook actiever meedoen omdat er minder mensen aan boord waren. Het was weer erg cool om te doen, het was nog gratis ook omdat ze vergeten waren om mij een dagpas te verkopen, dus een hele dag gratis gezeild.
Na het zeilen op de pier gezocht naar pinguins maar die niet kunnen ontdekken helaas. De volgende dag met mooi weer op het strand gelegen en geprobeerd uit te rusten. Dit was erg relax en lekker stil aan het water. Later een ticket naar Canberra geboekt voor diezelfde avond, om zo in de bus te slapen en de volgende ochtend daar aan te komen. Daarna naar een hostel gezocht voor in Canberra, maar na een hele hoop opgebeld te hebben geen bed kunnen vinden! Ik kon ook niet meer in ST Kilda langer blijven want daar was ondertussen ook weer alles vol geboekt! Ojee. Dus heb ik toch maar de bus genomen. Nog even relax naar kitesurfers gekeken bij het strand terwijl ik mijn tijd uitzat voordat de bus vertrok, gegeten en erachter gekomen dat mijn bier gestolen was...

Canberra

Rond 8 uur de bus gepakt vanuit Melbourne en ben ik om 4uur snachts aangekomen in de hoofdstad van Australie: Canberra. Gelukkig had ik een amerikaan ontmoet in de bus, die zat ongeveer in het zelfde schuitje als ik. Hij had ook geen hostel kunnen vinden. 's-nachts was er daar natuurlijk niemand op straat en was alles gesloten. Uiteindelijk heb ik mijn backpack bij de Macdonalds achter de toonbank gelegd en gewacht tot 5uur tot de busterminal open ging. Daar hebben we vier stoelen van een restaurantje in een rijtje gezet en geprobeerd om daarop wat te gaan slapen, want dat was niet gelukt in de bus. Om 6uur 's-ochtends ging het restaurant al open en lagen we net te slapen en werden we weggestuurd. Toen zijn we maar wat gaan internetten bij de Macdonalds om te wachten tot alles open ging.
Die dag ben ik naar de War memorial geweest, dit was erg groot en was ook een groot oorlogsmuseum. Dit was erg interressant, vanaf de eerste wereld oorlog tot en met de oorlog in Irak werd alles goed toegelicht en waren er veel objecten te zien zoals vliegtuigen, jeeps e.d. Daarna met mijn dagbuspas naar de Capital house gereden. Dit was natuurlijk ook erg groot en hoog. Ik wilde naar de top lopen (het grootste deel van het dak is gras) en zo een stuk afsnijden, kwam ik bovenaan bij een poortje met een bewaker erbij zei die dat ik er niet door kon. Moest ik heel het eind weer naar beneden en naar boven klimmen... hij hoefde alleen maar het poortje open te doen... Beneden bij de hoofdingang was er een metaaldetector en er zaten nog drie messen in mijn tas waarvan ik vergeten was dat die ern zaten. Toen ik binnenkwam liep ik bijna meteen tegen een klok aan met windmolens erop, en ja hoor het was een gift van nederland aan australie. Op het dak uiteindelijk nog een aantal foto's gemaakt van het mooie uitzicht.
Verder was het een vrij saaie stad en vond ik het niet erg om diezelfde dag om 6 pm de bus te pakken naar mijn eindstop in Australie: Sydney.